۳۰روز با من٬ در آپارتمان من، در اتاق خواب من٬ در آشپزخانه ی من،

 در وان سفید من ٬کنار تلویزیونِ

همیشهِ خاموشِ من بمان تا معنای واقعی "زندگی" را با شکل و نمودار برایت بکشم،

تا بفهمی که در این سال ها چیزی که می کردی "زندگی" نبود.

۳۰ روز با من باش، صبح، ظهر٬ شب٬ نصفه

شب… با من لیسی به بستنی قیفی ات بزن و کارهای "همیشه مهمت" را فراموش کن…

زیر باران با من

برقص و با جمله ی نفرت انگیز "الان سرما می خوریم" حالم را نگیر..

.

۳۰ روز با من شاد باش و استرس هایت را قورت بده…

 موبایل لعنتی ات را خاموش کن، ساعت مچی

گرانقیمت مزاحمت را بنداز توی سینک ظرفشویی…

بی خیال کار٬ بی خیال دیگران، بی خیال زمان و عقربه ی ثانیه شمار. ۳۰

 روز برای زندگی کردن کافی ست. نه کمتر و نه بیشتر...

با من دیوانگی کن و بعد از آن…خداحافظ !